چآدمایی که زیاد میبخشن و کوتاه میان، یه روز میشینن فکر میکنن به اینکه چیا رو تاب آوردن و تو روی کیا وانستادن و اون روز از اون آدما و اون چیزا و از خودشون که این همه بخشیدن، متنفر میشن. بخشش تو لحظه احساس بزرگی به آدم میده اما وقتی برگردی و ببینی بخششت اجازه چه رفتارایی به اون آدمِ رو‌به‌روت داده میفهمی بخشش گاهی مجوز اینه که آدما کوچیکت کنن و تو با این گذشتنا هیچم بزرگ نمیشی. آدم اون وقتی که میشینه به این چیزا فکر میکنه دلش میخواد رو خودش، رو همه چی بالا بیاره و تف کنه تو روی زندگی. اما بار بعدم که پاش بیفته باز میبخشه و باز جای بزرگ شدن کوچیک میشه و هیچوقتم یاد نمیگیره چجوری باید بالا بیاره رو آدمی که حقش هرچی هست گذشتن و بخشیدن و روی خوش نیست.
حرفش دقيقاً مثل شخصيت اولِ مردِ فيلم لئون، ژان رنو بود
دوست دارمایی ک تو گوشت زمزمه میکردو با رفتار الانش مقایسع کنی!
اون ,تو ,رو ,روی ,بیاره ,آدما ,بالا بیاره ,و اون ,تو روی ,و تو ,هیچم بزرگ
درباره این سایت